Blog

Wat een gekke redenering van psychiater Dirk De Wachter (op VRT NWS) om zelfzorg te verengen tot iets wat je op jezelf moet doen.

Wie heeft er ooit gezegd, bepaald of beslist dat zelfzorg wil zeggen dat je ergens in een hoekje moet gaan zitten internaliseren, focussen op jezelf.

Zelfzorg is toch veel meer dan dat?

Zelfzorg gaat erover dat je aandacht hebt voor jezelf, dat je je bewust bent wat belangrijk is voor jou, wat jij nodig hebt en dat je daarvoor dan kiest.

Als het jou helpt om je af te zonderen en terug te plooien op jezelf, doen!

Als dat voor jou betekent dat je vrienden wil zien, een luisterend oor nodig hebt, spreek af met de mensen die je wil zien.

Er bestaan zoveel workshops in groep waar aan zelfzorg wordt gedaan, waarbij je verhaal delen en in connectie gaan met elkaar net wel een onderdeel is van zelfzorg.

Geen goede of foute zelfzorg

Het enige dat telt, is wat werkt er voor jou.

Uiteraard hoort in connectie gaan daar vaak bij. Het hoeft ook niet elke keer hetzelfde te zijn. Als we leven op het ritme van de seizoenen, keren we in de herfst wat meer in onszelf en komen we in de lente weer naar buiten.

Er is toch geen afgelijnde definitie van wat zelfzorg moet zijn, mag zijn of kan zijn.

Dat vult toch iedereen voor zichzelf in en dat is ook wat elke hulpverlener zou moeten vragen; wat heb jij nodig? Wat kan jou nu helpen?

Laat het vooral een verhaal van en, en, en zijn.

Coaching versus Hulpverlening

Ik zie coaching als een verlengde van mijn opleiding tot maatschappelijk (personeels-)werker. Een maatschappelijk werker emancipeert mensen, zorgt ervoor dat ze zelfredzaam zijn of worden.

Dat is ook mijn basishouding bij het coachen: mensen ondersteunen en op weg helpen naar wat dat voor hen dan ook mag zijn en samen bekijken wat hen tegenhoudt;

  • soms is dat een manier vinden om om te gaan met een (jeugd)trauma,
  • soms is dat vastzitten in een patroon, in je eigen gedachten of overtuigingen,
  • soms gaat het erover een volgende stap willen zetten en niet weten hoe,….

Elke stap, elke actie die je neemt brengt je dichter bij de persoon die je bent of wil zijn.

YAR Vlaanderen

Mijn eerste echte ervaring met coaching en persoonlijke ontwikkeling heb ik 10 jaar geleden gehad bij YAR Vlaanderen. Als je meer wil weten over YAR, check hun website of laat me iets weten.

Zoals ik al zei, voor mij was het een verlengde van mijn studie maatschappelijk werk. Uiteraard was dit een metier die ik ook goed gebruiken in mijn HR job. Ik had zeker niet het idee dat ik van coaching mijn beroep wou maken. In tegendeel ik heb heel lang gezegd dat ik het zeker niet zou doen :).

Maar kijk, het bloed kruipt waar het niet gaan kan zeker.

Meer en meer geraakte ik overtuigd van de mogelijkheden en positieve gevolgen van persoonlijke ontwikkeling en hoe een goede coach daarbij het verschil kan maken. Daarnaast is coaching de perfecte manier voor mij om professioneel aan de slag te gaan en mensen te ondersteunen buiten een bedrijfscontext.

Wat doet coaching?

Persoonlijke ontwikkeling is vaak moeilijk te meten en de resultaten zijn niet altijd even zichtbaar, zeker als het gaat over zaken waarvan je op het eerste zicht denkt dat je er toch niets aan kan veranderen, zoals omgaan met emoties,  doorwinterde patronen, overtuigingen over jezelf, negatieve gedachten,…

Je kan hier zeker aan werken, stappen zetten en een coach kan hierin je klankbord zijn, je uit je eigen gedachtegang halen en een frisse kijk geven op de situatie. Een coach kan ook helpen in het helder krijgen van een situatie en acties definiëren hoe je de volgende keer anders gaat aanpakken en wat daarbij de voor en nadelen kunnen zijn en tenslotte en voor mij misschien wel het belangrijkste, op zoek gaat naar wat er voor jou werkt.

Het heeft geen zin om afspraken te maken of dingen te doen die voor jou niet werken. Ik spreek uit ervaring.

En ook uit ervaring: soms is het kunst om bepaalde zaken een kans te geven en merk je na een tijdje pas dat zaken beginnen te bewegen, al had je dat initieel niet verwacht. ‘Fake it till you Make it’!

Coaching hoeft niet alleen babbelen te zijn, we kunnen ook oefeningen geven waarbij je kan voelen of visualiseren wat je nodig hebt, wat je ideale situatie is. Maar dat is voer voor een volgende blog.

Ik heb dus voor coaching gekozen omdat ik overtuigd ben van de methodologie, van de deontologie ook, van het werken met mensen, omdat het perfect aansluit bij mijn HR-rol en mijn vrijwilligerswerk bij YAR en eigenlijk bij wie ik ben; mensen ondersteunen in wat ze nodig hebben om een volgende stap te zetten.

Binnen mijn freelance statuut geeft het mij de ruimte en vrijheid om mijn werk breder te trekken, meer afwisseling te krijgen en mijn carrière in handen te nemen.

In De Standaard las ik enkele weken geleden een artikel (achter betaalmuur) over het einde van je loopbaan en meer specifiek voor managers in topfuncties.

De vragen die de journalist zich stelde in het artikel waren:

  • Wat als je als baas zelf niet meer in hetzelfde tempo wilt of kunt doorgaan tot aan je pensioen? Stopt het daar?
  • Of zet je een stap terug en werk je voortaan naast of ­onder iemand aan wie je jarenlang leidinggaf?
  • Of begin je rond je 60ste elders aan een laatste loopbaan?

Zeer pertinente vragen en niet alleen voor topmanagers trouwens. Iedereen zou zich op een bepaald moment de vraag mogen stellen, hoe zie ik het einde van mijn carrière?

Hoe pak jij het aan?

Laat je het allemaal gebeuren en zie je wel wat er komt? Als dat voor jou werkt? Doen zou ik zeggen.

Heb je liever zelf het heft in handen?

  • Je kan het aantal uren per dag of per week gaan aanpassen, al dan niet via een landingsbaan.
  • Je kan voor een andere functie gaan bij je huidige werkgever, een andere (minder eisende) rol opnemen binnen je team.
  • Overweeg je nog een carrière switch? Ga je als Freelancer aan de slag gaan?
  • Ben je bereid om financieel in te leveren? Wil of durf je uit je comfortzone komen?
  • En misschien nog het aller moeilijkste: kan je je ego of de status die met je functie gepaard gaat loslaten om iets anders te gaan doen?

Ga in gesprek met je werkgever

Ik vind het een interessante discussie. Zeker wanneer je binnen dezelfde organisatie een andere functie opneemt (ik wil bewust niet spreken van een stap terugzetten, want dat is het voor mij niet).

Ik heb het nog niet vaak bij dezelfde werkgever zien gebeuren, toch niet succesvol en al helemaal niet wanneer een aanpassing van het salaris- en voordelenpakket ter sprake komt. Medewerkers willen vaak dat gesprek vermijden en werkgevers durven het niet aan of voelen zich niet voldoende gesteund door de gangbare wetgeving.

Als HR-professional ben ik voorstander in gesprek te gaan en zowel de verantwoordelijkheden als de compensatie met de medewerker te bespreken. Ik raad werkgevers en werknemers aan het gesprek (tijdig) aan te gaan

Ben je klaar voor dit gesprek?

Als coach stel ik mij de vraag, ben jij klaar om dit gesprek aan te gaan? Ben je erop voorbereid dat iemand anders op een bepaald moment voor jou de beslissing neemt?

Als je eens in alle openheid en in een veilige omgeving wil spreken over het einde van je carrière en hoe dat ervoor kan uitzien, ben je welkom! Laten we samen een aantal pistes uitstippelen zodat jij alvast voorbereid bent als dit gesprek gevoerd wordt.

Contacteer mij meteen voor een gratis intakegesprek

Het is zo’n twee jaar geleden dat ik besliste om te vertrekken bij mijn toenmalige werkgever. Deze keer was het na 3 jaar. De vorige keer had ik het 20 jaar volgehouden, wat een lange periode is uiteraard.

Toch werd het me duidelijk dat ik op deze manier mijn professionele carriere niet verder wou zetten.

Het was me echter ook nog niet duidelijk hoe ik het wel wou. Er waren wat (vage) ideeën. Ik wist vooral dat ik weg wou waar ik zat, toxische manager you know!

Korte sabbatical om na te denken

En weg was ik dus! De zomer van 21 was mijn ‘Re-invention tour‘.

Een sabbatical van 2 maanden is het beste cadeau wat ik mezelf in jaren had gegeven. Ik had het idee dat ik de mogelijkheid had om mezelf opnieuw uit te vinden, te herdefiniëren en bepalen wat ik zelf wou, dit met de nodige ondersteuning van mijn loopbaancoach Sabine Baptist.

Zelfstandige worden?

Het werd me wel al snel duidelijk dat ik als zelfstandige aan de slag zou gaan.

HR zou daarin zeker nog een belangrijke rol spelen. Ik was mijn HR rol zeker niet beu. Ik doe het zelfs heel graag en goed.

Ik wou meer variatie en meer vrijheid, zowel in het bepalen van mijn toekomstige mogelijkheden, alsook hoe mijn dag, mijn week, mijn maand eruit zal zien. Ik wou weg van de vaste structuur van 5 dagen werken bij een vaste werkgever.

Ik speel graag op safe, dus echt zotte dingen moet je niet verwachten :)

Waarom heb ik de stap gezet?

Ik kom niet uit een ondernemersfamilie, ik ben geen commercieel beest, qua marketing ben ik een grijze muis, ik val niet op, ik steek er niet boven uit en vooral ik vind het heel moeilijk om naar buiten te komen en me te laten zien en te zeggen: ik ben Paul Vleeschouwers en dit is wat ik doe, dit is waar ik goed in ben en hiermee kan ik je helpen.

Vreselijk vind ik het nog steeds.
Waarom dan wel?

Mijn angst om binnen 10 jaar vast te zitten in een job en dan niet meer durven of kunnen veranderen, was groter dan de angst om zelfstandige te worden!
Voilà, dat is het!

Coaching-opleiding volgen

Mijn eerste HR-opdracht was trouwens een voltijdse opdracht, die ik na enkele maanden zelf teruggebracht heb naar 4 dagen per week om ruimte te creëren voor mijn coaching activiteiten en een coaching opleiding te volgen bij YourCoach in Gent.

Mijn ervaring leert mij dat je als freelancer ook veel makkelijker en sneller kan aangeven als je meer of minder wil werken en dus zelf kan bepalen hoe je werkweek eruit ziet.

Twee deeltijdse jobs: HR en coach / loopbaancoach

En daar ben ik heel blij mee! Die balans zit momenteel goed. Ik moet aan mijn marketing werken om die coaching praktijk verder uit te bouwen.

Het geeft mij de ruimte en de mogelijkheid om verder te bouwen aan een mix van activiteiten zoals daar zijn; coaching, begeleiden van teams, workshops faciliteren, HR projecten. Stap voor stap is dat de richting waarnaar we toe werken.